گیر ندهید، خدا هم گیر نمی دهد
در آیاتی از قرآن کریم خداوند با توجه به اینکه از بندگان خارج از توانشان تکلیف نمی خواهد، فاکتورهایی برای رسیدن به راحتی ارائه می دهد و در ادامه نیز بیان می کند که مراد از این راحتی چه می باشد....

بر تن نمودن جامه بندگی مستلزم پا نهادن بر روی خواهش های نفسانی است. تخالف با گرایش های نفسانی کاری سخت و طاقت فرساست و در این بین نقش دشمنی قسم خورده در به فعلیت رساندن آنچه نفس اماره تمایل وقوعش را دارد قابل تامل است. آن هنگام که شیطان از بهشت رانده شد خواهان گمراهی انسانها بود، «قَالَ رَبّ ِ فَأَنظِرْنىِ إِلىَ یَوْمِ یُبْعَثُونَ (36) قَالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنظَرِینَ (37) إِلىَ یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ (38)؛ گفت: «پروردگارا، پس مرا تا روزى که برانگیخته خواهند شد مهلت ده.» (36)فرمود: «تو از مهلت یافتگانى، (37) تا روز [و] وقت معلوم.» (38) (سوره حجر، آیات 36 تا 38).
بندگی الهی راهی آسان
اما سر بر آستان جانان نهادن و به رغم تمامی سختی های راه، ردای بندگی بر تن نمودن سبب همراهی امدادهای الهی
می شود. بندگانی که سر تسلیم در آستان الهی فرو آورده و بدنبال
فرمانبرداریِ ذات کبربایی اند موانع و سختی های راه برایشان مرتفع می گردد و
در انجام امور خیر توفیق می یابند.
در تفسیر آیه «فَسَنُیَسِّرُهُ
لِلْیُسْرى؛ بزودى راهِ آسانى پیش پاى او خواهیم گذاشت» (سوره ی لیل آیه ی
7) مفسران بیان نموده اند که یکی از مقاصد آیه راحتی در انجام اعمال صالحه
است (طباطبایی، محمد حسین، ترجمه تفسیر المیزان، ج20، ص509) و خداوند به
آنانکه تقوی پیشه نموده و وعده ی الهی
را راست شمرده اند؛ وعده داده که راحتی در انجام کارهای نیک را نصیبشان می
نماید: «فَأَمَّا مَنْ أَعْطى وَ اتَّقى (5) وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنى (6)
فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرى (7)؛ امّا آنکه [حقّ خدا را] داد و پروا داشت،
(5) و [پاداش ] نیکوتر را تصدیق کرد (6)بزودى راهِ آسانى پیش پاى او خواهیم
گذاشت. (7)» (سوره ی لیل آیات 5 تا 7) و مراد از راحتی در انجام کارهای
نیک آنست که انجام امور پسندیده برایشان آسان و راحت می شود و بالعکس
نافرمانی و گناه برایشان سخت و دشوار می گردد. در واقع آنچه در ابتدا امری
سخت و دشوار بود با یاری الهی به کاری آسان و راحت مبدل گشت و انجامش نه
تنها سخت بلکه شیرین و دلپذیر شد.
آری نصرت الهی
خواه از طریق آسان نمودن عمل نیک و خواه از طریق نمایاندن راه صحیح و درست
نصیب کسانی می شود که در راه بندگی اش گام برمیدارند و به فرامینش جامه
عمل می پوشانند و این وعده حق الهی است که فرمود: «وَ الَّذینَ جاهَدُوا
فینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا..؛ و کسانى که در راه ما کوشیده اند، به
یقین راههاى خود را بر آنان مى نماییم» ( سوره ی عنکبوت، آیه 69).
- ۹۵/۰۳/۰۵